خدا پرسید میخوری یا میبری؟
و من گرسنه پاسخ دادم میخورم
چه میدانستم لذت ها را می برند، حسرتها را می خورند … ؟

حسین پناهی


 

از من بریده ای و صدایم نمیکنی

چون درد درمنی و رهایم نمیکنی

گمگشته  ام میان تماشای چشم تو

از جنون من جدایم  نمیکنی

 هرشب چو باد می وزم از داغ تو

آخر چرا چه شد که دعایم نمیکنی

من آخرین پرنده  گم کرده لانه ام 

در آسمان خویش هوایم نمیکنی

امشب میان کوچه تورا جار میزنم 

اما تو باز رو به صدایم نمیکنی

همه دلتنگی هایم رابه پای دیدن تو در رویاهایم قربانی میکنم 

میترسم میترسم

که تو بیایی و من در کابوس بی تو بودن رویای امدنت را نبینم ای کاش بیای.....

دانشجویی که سال آخر دانشگاه را می گذراند به خاطر پروژه ای که انجام داده بود جایزه اول را گرفت. او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» توسط دولت را امضا کنند و برای این خواسته خود دلایل زیر را عنوان کرده بود:

روزی، سنگتراشی که از کار خود ناراضی بود و احساس حقارت می کرد، از نزدیکی خانه بازرگـانی رد می شد. در باز بود و او خانه مجلل، باغ و نوکران بازرگان را دید و به حال خود غبطه خورد و با خود گفت: این بازرگان چقدر قدرتمند است! و آرزو کرد که مانند بازرگان باشد.

در یک لحظه، او تبدیل به بازرگانی با جاه و جلال شد. تا مدت ها فکر می کرد که از همه قدرتمند تر است، تا این که یک روز حاکم شهر از آنجا عبور کرد، او دید که همه مردم به حاکم احترام می گذارند حتی بازرگانان. مرد با خودش فکر کرد: کاش من هم یک حاکم بودم، آن وقت از همه قوی تر می شدم!

در همان لحظه، او تبدیل به حاکم مقتدر شهر شد. در حالی که روی تخت روانی نشسته بود، مردم همه به او تعظیم می کردند. احساس کرد که نور خورشید او را می آزارد و با خودش فکر کرد که خورشید چقدر قدرتمند است.

او آرزو کرد که خورشید باشد و تبدیل به خورشید شد و با تمام نیرو سعی کرد که به زمین بتابد و آن را گرم کند.

پس از مدتی ابری بزرگ و سیاه آمد و جلوی تابش او را گرفت. پس با خود اندیشید که نیروی ابر از خورشید بیشتر است، و تبدیل به ابری بزرگ شد.



 

تو رابطه مون من مثل قمار بازا عمل کردم. غماربازی لذت برد و چشیده اگه صدبار ببازه بازم به امید برد ازغمار دست نمیکشه.
بجایی میرسه که همه زندگیش و باخته.

منم طمع محبت و عشق تورو چشیدم هرچند کوتاه بود ولی باعث شد اینهمه سالی که ازم دریغش کردی واسه دیدن دوبارش قمار کنم و امروز برسم به حال و روز قمار بازی که دیگه هیچی نداره و زندگیش پراز خالی باشه . نه دلش واسه کسی بلرزه نه انگیزه ای واسه فردا داشته باشه .

و به روزهایی که سوزونده فکر کنه و به وفاداری که اسمش گذاشتن >سیریش< بودن .به صداقتی که اسمش شد > حماقت < و عشقی که > هوس < صداش کردن و جز خدا که شاهد بود هیچکس باورش نمیکنه . واین اغاز تلخ یک پایان برای زندگی منه . و با حرفای کلیشه ای قشنگ تغییر نمیکنه

گراهـــام بل عزیــز،

تلفنی که زنگ نمی خورـه نیازـی بِ اختـــراع نداشت!

حوصلــَت سر رفته بــود …

” چسب ِ قلب ” اختـــراع می کــردـی ؛

می چسباندیم روی این ترک های قلب ِ صاحب مرده مان!

و غصه ی زنگ نخوردن ِ تلفنی که

اختراعش نکرده ای را

نمی خوردیم !

ساده بگویم گراهام بل عزیز:

حال این روزهای مرا توهم مقصری!

حکایت ماهی تُنگ شکستـــه ایســـت
که روی زمین دل دل می زند ..
و حکایتــــــ تو
حکایت پسرک شیطان تیر کـــــمـان به دستی


که نفس های او را شـــــماره می کند ..

.

وقتی که تو نیستی با سبد سبد دلتنگی چه کنم؟

انگار با نبودنت نام رنگ می بازد دیگر نمی خواهم کسی را صدا بزنم .. .......

زخمی در پهلویـم است..

روزگار نمک ـ ـ می پاشــد..

و مـن به خــود می پیچـــــم..

و همه فــــکر می کنند می رقـــصم..

بارالهــــــآ

عاشقانه هایم را در پبشگاهت

به خاک می مالم

و چه خوش انصاف تا میکنی

با دستان خالی ام

و گران میخری

وجود بی بهایم را...

خدایا فقط یه چیزی ازت میخوام :

پدر و مادرم ازم راضی باشن

فقط همین ...

خسته ام از تظاهر به ایستادگی
از پنهان کردن زخم هایم
زور که نیست!
دیگر نمیتوانم بی دلیل بخندم و
با لبخندی مسخره وانمود کنم همه چیز رو به راه است....!
اصلأ دیگر نمیخواهم که بخندم.....
میخواهم لج کنم ، با خودم ، با تو ، با همه ی دنیا....!
چقدر بگویم فردا روز دیگریست و امروز بیاید و مثل هر روز باشی....؟!
خسته ام .... از تو .... از خودم....از همه ی زندگی....
میخواهم بکشم کنار ! از تو ... از خودم..... از همه ی زندگی....

ـیـﮧ وَقتــهــآے میـرے رو پُسـت وعَـڪسهـآیَش یـِﮧ ڪـآمِنتـے بـِزارے (!)
حَرف دِلتِـُـو بهش بِگــے
ڪِـﮧ چقـَـدر بَرآت عـَـزیزه....
وَلــے میبینـے خیلــے هآ اومـَـدَن حرَفهـاے تو رو بهـِــش میزَنـَטּ :



✖ عـَـزیــ✶ــزَم



✖ عآشقتـَـ✶ــم



✖ جآنــَـ✶ــم


✖ فَدات شـَـ✶ـــم




تـــو میمونــــے و یـﮧ دُنیــــا حَرف نَگُفتــــﮧ....
فَقَط واسـَـش لایـــڪ میزَنـــے ...
ڪاشـ بِدونـــه این / لآیـڪ / یَعنــــے یه دُنیا بُغـــضُ و حـَــــرف...!